استاد داریوش پیرنیاکان در جمع صمیمی هیأت مدیرۀ چادر موسیقی قبیلۀ آپاچی.
همانطور که در عکس ملاحظه می کنید وی به عنوان دبیر و سخنگو در بین آنان از جایگاه ویژه ای برخوردار است. گفتنی است نام سرخپوستی ایشان در این جمع "چرخیده با باد" است که اشاره به موضع گیریهای عمیقا غیر شخصی ایشان در آن هیأت دارد.
به چند پیک موتوری با هوندا 125 و ضامن معتبر،
مسلط به کیوکوشین و کونگ فو توآ، ترجیحاً دان 4 به بالا،
با خال کوبی و جای چاقو و گواهی سوء پیشینه،
فاقد چاک ِ دهن، با مهارت بالا در فحش های خانوادگی،
جهت ارسال نامه های فرهنگی هنری نیازمندیم
بهمن رجبی
------------
به تعدادی تارزن ماهر برای نواختن عود،
کاسه، کوزه، دهلک، زنبورک، خیلی بم تار،
شورانگیز، مهرانگیز، دست افشانی، پایکوبی،
هم خوانی و هم نخوانی جهت پر کردن صحنه کنسرت در اسرع وقت نیازمندیم
حسین علیزاده
----------
به 250 چغندر، جهت ِ خرید بلیط صدمین تکرار کنسرت
"نقش تکرار در موسیقی ایران" نیازمندیم
موسسه فرهنگی هنری سروستاه، با مدیریت مجید کیانی
---------
به 60 تا 70 نوازندۀ درجه هشت ِ سازهای ایرانی،
برای اجرای بیستمین قطعه Meta-x به نام سمفونی جاروبرقی نیازمندیم
مرکز موسیقی تهران به مدیریت علیرضا مشایخی
---------
به چند دختر جوان برای تعویض پوشک بچه،
گرفتن آروغ، تهیه قنداغ و سرو شربت گریپ میکسچر نیازمندیم
ارکستر سمفونیک پارس به مدیریت ناصر نظر
---------------
به 7 آدم بی کار ِ عشق ِ جلسۀ بی مسئولیت، برای سورچرانی های هنری نیازمندیم
بدون جای خواب
خیابان فاطمی- نبش جمال زاده – خانه موسیقی- هیات مدیره
-------
به چند خبرنگار برای مصاحبه با تنها خوانندۀ روشنفکر موسیقی ایران عاجزانه نیازمندم
صدیق تعریف
---------
به چند جوان سیه چردۀ بوشهری،
مسلط به رقص بندری جهت آموزش رقص به رهبر ارکستر نیازمندیم
مجید انتظامی
--------
دعوت به همکاری
به چند استاد ِ دلسوز ِ با سواد ِ به فکر ِ موسیقی،
به دور از عقده های شخصی و تاریخی،
مسلط به نفس اماره، با اعصاب پولادین جداً نیازمندیم
شورای هم یاری دانشکده های موسیقی سراسر کشور
سه‌شنبه 5 ذیقعدة سیچقان ئیل 1429 قمری – حسنعلی و اسماعیل و ماه‌بانو و چند شاگرد دیگر عصری آمدند مشق کردند رفتند. این حسنعلی حرف شنوی دارد، یک چیزی می‌شود. چهل و دو سال است شاگرد ماست، یک حرف بد از او نشنیده‌ایم. زیاد باوفاست. متصل خدمت می‌کند. امروز آهنگ‌های ما را که ترانسقریپسیون کرده بود آورد. این روزها می‌گویند «آوا نگاری». این هم از آن حرف‌های فکلی‌هاست.
چهارشنبه 6 – ماه‌بانو دلمه برگ مو طبخ (در اصل: تبخ) کرده آورد. تناول نمودیم. مزه داشت.
پنجشنبه 7 – رجبعلی آمد. زیاده از هفت سال است شاگرد ماست، طبعی ندارد. به هزار غمزه (در اصل: قمضه) حرف آن تار یحیی را پیش کشید که چهار سال پیش به ما عاریت داده بود. چهار سال هم نشده است. شاگردها حرمت استاد نگه نمی‌دارند. گفتیم یک تار یحیی داده‌ای به تقلا افتاده‌ای. ما که یحیی ندیده نیستیم. تازه معلوم و محقق شده است که چوب و کاسه، صنعت یحیی هم که باشد، توفیری با جعبه انگور ندارد. اصل پوست است. یک تخته پوست اعلا می‌دهیم جبران شود. باز پیچ‌وتاب خورد که این چه فرمایش است، قابل شما را ندارد. پدرسوخته حاشا کرد. بد روزگاری شده است.
جمعه 8 – امشب منزل ما میهمانی بود. میرزا جعفر کمانچه‌کش و آقا محمدعلی سنتورزن و عباسعلی ضرب‌گیر آمدند. مجلس انسی بود. رجبعلی هم آمد، خدمت می‌کرد. می‌خواست کدورت دیروز را مرتفع سازد. الحق از عهده (در اصل: احده) بر آمد. زبیده بیگم هم که بیست و پنج سال است شاگرد ماست مرغ و مسما طبخ (در اصل: تبخ) کرده فرستاد. حلویات را حسنعلی و میوه‌جات را قربانعلی مهیا نمودند. این قربانعلی نه ذوقی در طرب دارد نه در ابتیاع میوه‌جات. عمر را هدر می‌دهد.
شنبه 9 – جعفرقلی باز سرکشی کرد. غرور دارد. شاگردهای دیگر را گمراه می‌کند. پنجه‌اش خوب است، اما بی‌جهت بالا و پایین می‌پرد. شنیده‌ایم در خلوت (در اصل: خلوط) خود را مافوق ما دانسته. گفتیم درسی به او بدهیم ادب شود. در آمدیم که این صنعت این طور نیست. کمالات می‌خواهد. باید زمین ادب بوسه داد. منیت نداشت. اعلا درجه هم ذوق و حذاقت (در اصل: هضاغط) داشته باشید، حرمت استاد نگه ندارید افاقه نمی‌کند. بدگویی کنید باطل است. اخلاق می‌خواهد. شکستن نفس می‌خواهد. بخیل باشید صنعت را تباه کرده‌اید.
یکشنبه 10 – امروز ابراهیم از شاگردانمان در آمد که آقا میرزا جوادِ تارزن در سالن گراند هتل قنسرت داده جمعیتی آمده است از خوانین و خواتین. زیاد تحسین کرده‌اند کارش بالا گرفته است. گفتیم شکر خورده است. مردکة پدرسوخته ساز زدن کجا می‌داند. آن مختصر هم که می‌داند از ما دارد. ما نبودیم لوطی می‌شد، عنتر می‌رقصاند. بیست سال پیش که از اشنویه آمد مُفش تا زیر چانه‌اش بود. حالا برای ما قنسرت می‌دهد. یک مضراب به عافیت نمی‌زند. فهم معانی نکرده است. حسنعلی در آمد که ما هم عرض کردیم. لکن جمعیت جهول است، فریب می‌خورد. شاگردها متفقاً تصدیق نمودند. منتها درجه رضایت حاصل شد.
دوشنبه 11 – حسنعلی ترانسقریپسیون‌ها را آورد. کامل کرده بود. مقرر شد اسماعیل که دستی به قلم دارد دیباچه‌ای مرقوم کند، شرح احوالات ما را بیاورد تا درس زندگانی باشد جهت اخلاف. قربانعلی هم که سر و زبان دار است مقرر شد با چاپچی‌باشی مذاکره نماید حقوق ما محفوظ شود. گفتیم بر روی جلد مرقوم کنند «به کوشش حسنعلی» تا هم مأجور (در اصل: معجور) شود و هم مباهی. فضل‌الله را هم که مهندس است و سی و پنج سال است شاگردی ما می‌کند مأمور نمودیم در ماشین قامپیوتر جهت ما سایت (در اصل: صاید) بزند. می‌گویند خوب است، فایده دارد. این هم از کارهای فکلی‌هاست. فخرالسادات اشکنه طبخ (در اصل: تبخ) کرد، بالاتفاق صرف نمودیم.
سه‌شنبه 12 – امروز رمضان سراسیمه آمد که در ماشین قامپیوتر کسی آمده «دهلچی» نام، علیه ما هرزگی و تفتین می‌کند. قدری از آن قرائت کرد. به‌قدری خُلق‌مان تنگ شد که مافوق نداشت. گفتیم این سایت را همان میرزا جواد ملعون زده. گفتند سایت نیست، «ابلاغ» است، «وبلاغ» است، چه و چه. گفتیم هر کوفتی هست، گه زیادی خورده. حکماَ می‌بایست تأدیب شود. گفتند دستمان نمی‌رسد. بالخفیه ابلاغ می‌کند. چه می‌دانیم. ما که از این فقره مطلقاً فهم نمی‌کنیم.
به کوشش حسنعلی فشارکی
نام علمی بیماری: Golden Compliflex Syndrom، نام اختصاری: "GCS"، ترجمۀ پزشکی رایج: سندروم کامپلیفلکس طلایی
علایم: تهوّع از دیدن قیافه خودتان در آینه (هفته های اول)، تهوع از همه چیز (هفته های آخر)، فکر گیجه، سردرگمی پایان ناپذیر، فراموشی دانسته ها، تمایل به پوچی و انزوا، انواع بی میلی ها، احساس گناه شدید، خود آزاری، فراموشی دست چپ و راست، تیک عصبی
شرح، راهنمایی و درمان: هنرجوی عزیز چنانچه در هفته های اول به هر یک از علایم ذکر شدۀ بیماری حتی به صورت خفیف برخورد کردید، باید از ادامۀ رفتن به کلاس جدا ٌ خودداری کنید. ولی چنانچه هیجان یادگیری و جذابیت های استاد اجازۀ این کار را به شما نداد، سعی کنید ضمن اینکه پیشتر، آگاهی های لازم را کسب می کنید از درمان به موقع استفاده کنید. همیشه پیشگیری بهتر از درمان است. فراموش نکنید این سندرم ِ منعطف و پیچیده (Complicated & Flexible: Compliflex)، بسیار هوشمند و پویاست.
چنانچه به هر دلیلی در طول مدت کلاس یا ارتباط با استاد دچار فکرگیجۀ شبانه روزی و یا حالت سردرگمی هستید باید به شما بگویم که همین الان شما در یکی از گلدِن لوپ ها یا همان حلقه های بی پایان سندروم طلایی (GCS) گرفتار شدید. برای مقابله، این موضوع را فراموش نکنید که نظریات بسیار جدی و کارهای بسیار باارزش و ایده های فوق العاده ای که در هر جلسۀ کلاس توسط استاد مطرح می شود، تقریبا تا پایان همان جلسه یا نهایتا ابتدای جلسۀ بعد، تمام جدیت و اهمیت و ارزش خود را از دست خواهند داد و حتی به زیر وضعیت صفر نزول می کنند! بنابراین ذوق زده نشوید و ذهنتان را به هیچ وجه درگیر آن ها نکنید. هیچ خبری نیست. تنها استاد را راحت بگذارید تا خودشان نتایج لازمه را حاصل کرده، بی خیال موضوع بشوند. پیشنهاد می کنم برای دوری از هر گونه احتمال ابتلا به این سندرم، در حین طرح نظریات از سوی استاد در حالی که قیافۀ متعجب به خود گرفته، چشمها را گشاد کرده اید و در تأیید استاد دایما به بالا و پایین و چپّ و راست سر تکان می دهید؛ در ذهن خود این جمله را بی وقفه تکرار کنید: "شیش سیخ کباب، سیخی شیش هزار".
علایم حادتر نظیر فراموشی آموخته ها و تمایل به پوچی و انواع بی میلی ها همراه با احساس گناه و تقصیر شدید، معمولا در هفته های 6 تا 8 کلاس بروز می کنند. راه حل درمان و آگاهی از علت این علایم آن است که شما -هنرجوی عزیز- نباید فکر کنید که تنها راه و دلیل ایجاد فاصله بین شما و استاد، همیشه بالا بودن، بالا بردن یا بالا رفتن استاد است بلکه راه معمول و مرسوم در این سندروم برای ایجاد این فاصله ی حیاتی از سوی استاد؛ پایین بردن شماست!
GCS معمولا ٌ ظرف 6 تا 8 هفته می تواند یک نوازندۀ قدرتمند و دست به ساز را تبدیل به کرم خاکی کند و این تأثیر با توانایی هنرجو رابطه ی همسوی تصاعدی دارد. در بعضی موارد حاد، به عنوان مثال چنانچه قربانی خیلی مخ یا نابغه و استثنایی باشد و یا استقلال رأی و نظر قابل توجهی داشته باشد، ظرف مدت تنها 1 تا 2 هفته ترتیبش داده می شود. توجه داشته باشید عوارض و اثراتی که این سندروم بر جسم و روح بیمار در این مورد خاص می گذارد (مانند تیک های عصبی و میل به خود آزاری) گاه تا پایان عمر همراه فرد مبتلا خواهد بود.
شما هنرجوی عزیز با دانستن این مطلب باید حواستان بسیار جمع باشد تا بتوانید به موقع از مسیر سقوط های پله پله ای که برایتان چیده شده فرار کنید. باید گفت پادزهر GCS از گنادوتروپ ها ترشح می شود که در شرایط فعلی، خیلی بعید به نظر می رسد که هنرجویان موسیقی بتوانند این غدد را تحریک و وادار به فعالیت کنند. بنابراین تنها به Case reportهای گزارش شدۀ زیر به همراه درمان های پیشنهادی اکتفا می کنیم:
- چنانچه در ابتدای جلسه کلاس مشاهده کردید که استاد بیش از 4 دقیقه و 30 ثانیه در حالت سکوت و تفکر، لبها را بر هم می فشارد و بدون گردش گردن تنها با حرکت چشم، تک تک شاگردان را وارسی می کند، بهتر است بلافاصله به هر بهانه ای شده مانند دل پیچۀ ناگهانی، درد سنگ کلیه و... به سریعترین روش ممکن از محل حادثه بگریزید.
- چنانچه استاد در حال تنزیل شخصیت و نابود کردن نفر دیگری است اما گه گاه به شما خیره می شود، ناگهان فریاد بزنید و غش کنید و تا روی تخت آمبولانس نخوابیدید و حرکت نکردید به هوش نیایید.
- چنانچه استاد یک جلسه با شما با نهایت مهربانی و دوستی رفتار کرد و بین همگان با شما گرم گرفت و شوخی کرد و خصوصا اگر هر چه شما نواختید را به رخ دیگران کشید و در کل خیلی حال داد، حتما و بدون ذرّه ای تردید چند جلسۀ آینده از کلاس غیبت کنید حتی بسته به شرایط کلا هم می توانید دیگر کلاس را فراموش کنید.
- چنانچه در جلسه ای، استاد حرفی را با شما نیمه تمام گذاشت؛ تا جلسۀ بعد گم و گور شوید. موبایلتان را خاموش کنید، ایمیلهایتان را چک نکنید و نزدیک هیچ تلفنی هم نشوید حتی تلفن های عمومی.
- به جز نام خود استاد سعی کنید نام هیچ کسی را در حضور او به زبان نیاورید. چنان رفتار و گفتاری داشته باشید که وی کمترین بویی از علایق شما نبرد. او برای سرکوفت شما نیاز به شناخت شما دارد. شما هم می توانید با حرف ها و رفتار متناقض خود مسیر شناخت او را منحرف کنید اما البته در کل این روش مدت زیادی دوام نمی آورد.
- هر بار که استاد را ملاقات می کنید باید بدانید از تمام روابط گذشته، این تنها نقطه ضعف ها و اشتباهات احتمالی شماست که در حافظه ایشان باقی مانده است پس روی هیچ چیز مثبتی حساب نکنید و پیش از هر جلسۀ کلاس با خود مرور کنید که: "امروز حتما روز بدتری است".
نتیجتا، هنرجویان گرامی ِ استاد و بیماران عزیز ما فراموش نکنند که بیمار سندروم طلایی (GCS) بیش از هر چیز نیازمند باز یافتن قوای تحلیل رفته ی خود اعم از اعتماد به نفس، توانایی، باورها و دانسته ها و آموخته هایش پیش از ابتلا به بیماری می باشد و کلا ٌ یک ریکاوری ِ هنری تجویز می شود. اطرافیان بیمار می توانند نقش بسیار به سزایی در بازگشت سلامت وی داشته باشند. مادر بیمار می تواند هر شب بر بالین وی قصه ای بگوید که او در نقش قهرمان آن باشد. پارتنر یا پارتنرها (این جا هم پارتنرها مؤثرتر است) باید بی وقفه در حد اولیس بیمار را ستایش و بزرگ کنند. دوستان هنرمند نیز می توانند به روش بازنده-بازنده یا برنده-برنده با ایجاد طرح های ذهنی کاریکاتوری از خاطرات استاد (که خیلی هم سخت نیست)، مرهمی باشند بر درد های بیمار. نیز دستورات زیر تجویز می گردد:
- یک دوره دوری از موسیقی کلا ٌ
- سفر به جاهای ناشناخته و جدید
- یک دوره انجام بازی های کامپیوتری خفن
- تمرین هدف گیری با دارت (به هیچ وجه عکس استاد را روی سیبل نچسبانید)
- کتک کاری به مدت دلخواه با کیسه بُکس
- چندین بار در روز فریاد کشیدن با تمام قوا از تهِ دل در تنهایی (مکان های طبیعی مانند کوه، صحرا و جنگل خیلی بهتر است.)
- قدم زدن عصرانه در پاساژهای معروف
- رفتن به باغ وحش، سیرک، شهر بازی
- بازدید از خانه های بهزیستی و آسایشگاه ها
- تغییر دکوراسیون منزل و اتاق کار
- نام نویسی در کلاس رقص
- یافتن دوستان تازه
- آغاز یک زندگی جدید
- انتخاب یک استاد دیگر و طبیعتا تجربۀ یک بیماری دیگر
تا ویزیت بعد که با یک استاد و یک بیماری جدید آشنا می شویم، بدرود.
-------------
دکتر دهلچی
راهنما و مشاور پزشکی بالینی
فوق تخصص بیماریهای شایع و واگیر دار شاگردان و استادان موسیقی
- پس از 25 سال و بازگشت باز هم مجدد استاد اکمل الکاملین محمدرضا لطفی از غربت، کنسرت «شیدای پیر باز هم برمی گردد» به مدت 10 شب در سالن بزرگ کشور - که همچنان بزرگترین سولۀ جهان است که برای اجرای موسیقی از آن استفاده می شود - به اجرا درآمد. در این کنسرت که از قسمت های متنوع: آمدن استاد، فال گیری شاگردان برای استاد، فین استاد، تماشای ساز تار توسط استاد به صورت بداهه، نگاه به سه تار از گوشۀ چشم، تخیلی در بارۀ کمانچه، و ... تشکیل شده بود استاد با پنجۀ سحر آمیز خود سرش را خاراند و با دست به نرمی تار را لمس کرد که این کار حیرت حاضران را به همراه داشت. لازم به ذکر است که علی رغم بهای بالای بلیط (600.000 تومان) ملت ِ مبهوت همه را در همان ساعات اول خریده بودند به طوریکه عدۀ زیادی در روبروی در سالن فقط توانستند به سی دی این اثر که قبلا آماده شده بود و از سوی مؤسسۀ آوای شیدا منتشر گردیده بود گوش فرادهند !!!
- داوران جشنوارۀ سیب زمینی برتر انتخاب شدند. به گزارش خبربذاری دهلچی، استادان داریوش پیرنیاکان، داوود گنجه ای، حمیدرضا نوربخش و محمد سریر به عنوان داوران جشنوارۀ فرهنگی هنری ورزشی دانشجویی سیب زمینی برتر از سوی وزارت راهنمایی ِ فرهنگی انتخاب شدند. معاون جشنواره های فرهنگی هنری آبکی با اعلام این خبر گفت: "از آن جا که این عزیزان با تجربه ترین داوران موجود کرۀ زمین بودند، ستاد جشنواره علی رغم شرایط نا مساعد جسمانی اینان بر آن شد که برای انتخاب سیب زمینی برتر از این عزیزان کمک بگیرد" وی خاطر نشان کرد: "ما از تمام امکانات پزشکی مورد نیاز برای حفظ حداقل هوشیاری استادان در خلال جشنواره استفاده خواهیم کرد". لازم به ذکر است که این استادان در 60 سال گذشته داوری بسیاری از مسابقات و جشنواره ها را بر عهده داشته اند که از آن میان می توان به موارد زیر اشاره کرد: جشنوارۀ موسیقی، بهار، آب دوغ خیار- جشنوارۀ دوسالانه ی ساز و آواز در دستشویی، دِربی بزرگ پرسپولیس و استقلال در استادیوم چند هزار نفری آزادی (در این مسابقه حمید رضا نوربخش داور وسط، داریوش پیرنیاکان و داوود گنجه ای کمک ها و محمد سریر داور چهارم بودند)، جشنوارۀ نقش ماساژ فرهنگی در خوابیدن ورم هنری پا، جشنوارۀ نقش آتشفشان و دایناسور در آوا های به جا مانده از قبیلۀ واحدۀ پس پریروز تاریخ، کنگرۀ بین المللی معنا و مفهوم غنا در آثار عارف شوریده "مفلس کشک الکی" معروف به شیخ ِ لمبر (وفات قرن 11 هـ ق)، و صدها جشنوارۀ دیگر.
- صدمین سال تولد ایرج نعیمایی به همت بنیاد حفظ آثار و ارزشهای بیخودی با همکاری فرهنگستان هنر، وزارت راهنمایی ِ فرهنگی، کمیتۀ معاضدت به بینوایان، اتحادیۀ انحصاری صنف وارد کنندگان چمن مصنوعی، انجمن مشاوران همیشگی، خانۀ موسیقی، اتحادیۀ مداحان و اشک آوران، انجمن خوشنویسی ایران، سازمان منطقه ای اکو، اتحادیۀ صنفی چلوکبابی های ایران، اتحادیۀ پرورش دهندگان مرغ و جوجه، بنیاد هنری فرهنگی نذری پزان، انجمن خوشنویسان مصر، سازمان کشف و عرضه شخصیت های غلط برای همایش های بیخود، و ... برگزار می گردد. لازم به یادآوری است که نعیمایی یکی از بزرگان عرصۀ برگزاری جشنواره های بی در و پیکر در قرن اخیر بوده است. از وی بیش از صد مقاله و کتاب در این باب به یادگار مانده که از آن میان می توان به این آثار اشاره کرد: "ناهار جشنواره چه باشد؟ : نگاهی انتقادی بر محصولات رستوران های کشور"، "سمینار یا سمّی ناهار؟: نگرشی بر مسمومیت غذایی ناشی از پذیرایی در جشنواره ها و سمینارها"، "جوجه کباب را بهتر بشناسیم"، "جوجه و موسیقی: بررسی پدیدار شناسانانه جوجه کباب و موسیقی"، "صد توصیه برای همیشگی شدن مشاوران فرهنگی و دبیران جشنواره ها"،"چگونه همه جا باشیم"، "جوجه کباب یا اکبر جوجه: کدام؟ چرا؟"، و ...
کمی بیشتر از صد سال پیش درویش خان با شازده شعاع السطنه قراردادی امضا کرد که چند ماده از آن را ذیلا ً می خوانید:
- درویش باید هر زمان از شبانه روز و در هر مکانی که شازده اراده کردند به سرعت همراه تارش در محل حاضر شود. اگر حاضر نشود به جز آن که صد تازیانه می خورد می دهیم تارش را به ما تحتش فرو کنند و کارهای دیگری هم به میل آن وقت خودمان شاید کردیم.
- درویش باید هر روز تمرین کند که در مجالس از نوازندگان دیگر شاهزادگان کم نیاورد. اگر کم بیاورد چوب و فلک می‌شود و کل ردیفهای میرزاها را روزی پانصد بار از درآمد تا رنگها در حضور نسقچی باشی ما باید مشق کند.
- درویش باید فقط و فقط برای شازده و در حضور او و با اشاره ایشان ساز بزند و حواسش شش دانگ جمع باشد که تا شاهزاده اشاره فرمودند قطع کند یا باز بنوازد یا مطلبی را تکرار کند یا نوانس بدهد یا تندتر کند. اگر هم می‌خواهد جای دیگری ساز بزند باید چادر سرش کند و اسمش را هم بگذارد عم قزی. چنانچه خبر مشکوکی برسد می‌دهیم تا جا دارد مهترها کتکش بزنند و انگشتانش را هم شاید دادیم ببرند پدر سوخته را.
- درویش نباید با هیچ کس از شازده و عرایض ملوکانه و احیاناً مقاصد و اهداف والایشان که در مجالس خصوصی می شنود حرفی بزند. اصلاً او نباید با کسی حرف بزند. اگر خاک بر سر از این امر تخطی کند همۀ آن کارهایی که قبلاً گفتیم را با او خواهیم کرد و بیرونش می‌کنیم و تازه بعدش هم هر وقت یادمان بیاید پشت سرش بد و بیراه می گوییم.
- درویش هر ماه پنجاه اشرفی مزد می گیرد. و هر روز هم از آشپزخانه ملوکانه یک سینی برای نهار و یک خوان چه برای شام برای او فرستاده شود. معلوم است که در هر بزمی که سازش مقبول طبع واقع شود صله می گیرد که مال خودش است اما پول شام و نهار را باید بدهد.
تبصره: صله و پاداش شاهزاده اگر زیادتر از حد معمول (بیشتر از دو اشرفی) بود در واقع از روی صوابدید و برای رو کم کنی مهمانان و شاهزادگان است و درویش نباید به آن دل خوش کند بلکه باید فردا صبح اول وقت آن را بی کم و کاست تحویل خزانه دار ما دهد. البته اجازه دارد که تا آن موقع هر چند بار که دلش خواست اشرفی ها را بشمارد. به شرط آن که از تمرین تار غافل نشود.
درویش خان اول فکر کرد که قرارداد خوبی است بالاخره پنجاه اشرفی تو این دوره زمونه از هیچی که بهتر است تازه شازده کم آدمی هم که نیست کلی اعتبار است. مردم می‌بینند که هر روز درشکه می فرستند دنبالم هر روز غذای شاهانه می فرستند. اونها که نمی‌فهمند که پول اینها را خودم می‌دهم حالا تازه مگر پول شام و ناهار چه قدر می‌شود به جایش مردم چه خیالها که نمی‌کنند. خلاصه که ما همین تارمان را می‌زنیم و معروف می‌شویم و کارمان بالا خواهد گرفت شاید هم اصلاً شاه ما را خواست. مگر باربد و نکیسا چه می کردند. چه راهی دیگر هست که اسم آدم برود تو تاریخ و ... و خلاصه قرارداد را پذیرفت. اما چند صباحی که گذشت درویش فهمید که چه غلطی کرده اما مگر می‌شد از دست آدمی مثل شعاع السلطنه فرار کرد.
درویش خیلی فکر کرد و بالاخره راه را یافت. او به سفارت انگلستان پناهنده شد و انگلیسیهای هنر دوست و هنر فهم پا در میانی کردند. نه فقط زور شعاع السلطنه که زور شاه هم به سفارت انگلستان نمی‌رسید و به این ترتیب انگلیسیها درویش خان ما را از زیر یوغی که البته خودش رفته بود زیرش آزاد کردند.
خوشبختانه پس از انقلاب مشروطه، موسیقیدانها هم آزاد شدند و کسانی مثل عارف و خود درویش و بعدها قمر و دیگران خوشحال از وضع جدید، موسیقی را برای مردم خواندند و کنسرت دادند و دیگر مجبور نبودند برده و غلام کسی باشند و تا امروز هم موسیقیدانها خیلی آزادند و خیلی می فهمند و بعید است دیگر مرتکب آن اشتباهات بشوند.
اما اگر خدای نکرده کسی در این روزگار هم دچار وضع اسفناک درویش خان شد و مثلا ً با اوس ممرزا خان لطفی قرارداد مشابهی امضا کرد و بعدش به غلط کردن افتاد عرض کنم که آدرس سفارت انگلستان همان نشانی است که درویش هم به آنجا مراجعه کرد. فقط به این نکته توجه کند که انگلیسی ها دیگر خیلی هم هنر دوست و هنر فهم نیستند حداقل نه بیشتر از استاد لطفی خودمان.
استاد محمدرضا لطفی روز پنچ شنبه مورخ 21 آذر ماه 1387 در جمع آخرین بازمانده ها از نسل ِ در حال انقراض ِ مشتاقان خود در تالار وحدت در زمینۀ "رابطۀ موسیقی و تحولات اجتماعی" به ایراد خطابه پرداخت <لینک تصاویر>. این خطابه که از نظر فن بلاغت به سیسرون، از نظر شور انقلابی به دانتون و از نظر علم السیاسه به چرچیل (وینستون) پهلو میزد، با تمتع از جذبه ای مولانا وار در مجالس سبعه، به ویل دورانت و 11 جلد تاریخ تمدن گفت: "زکی".
به گزارش خبربذار دهلچی، وی طبق روال همیشگی آنقدر موضوعات مهـم مطـرح کـــرد، آنقــدر موضوعــات مهــــــــم مطـــــــــــــرح کــــــــــــــــرد، آنقــــــــــــدر موضوعـــــــــــــــات مهـــــــــــــــــــم مطـــــــــــــــــــــرح کـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــرد؛ که خبربذاران چاره ای جز این نداشتند که کلا بی خیال ِ انعکاس این همه حرف بی سر و ته ِ مهم شوند. وی در مقاله خود که می توان از آن به عنوان یکی از شاهکارهای تاریخ نگاری بشر از عصر پارینه سنگی به بعد یاد کرد در هر سطر حدود 50 سال تاریخ را از هر نظر به روش خرابات خوانی بررسی کرد.
استاد در سخن خوانی خود که در فضایی آکنده از سمّیمیت و دلکنده از عقلانیت ایراد می شد با اشاره به اهمیت دستیابی به انرژی هسته ای به عنوان یک تحول اجتماعی و نقش به سزای آن در شکل گیری جریان های موسیقایی، و نیز با دِوِلُپمان (بسط و گسترش) ِ تم ِ رابطۀ روحانی و معنوی استاد - شاگردی به شکل لیف کشیدن و شستشوی استاد در وان آب گرم، بار دیگر جریان ساز شدند و حماسه آفریدند.
استاد در راستای تحلیل "رابطۀ موسیقی و تحولات اجتماعی" اصلا توضیح ندادند که چرا و چه شد که به جای اجرای (فرضاً) چاوش 246 و چاوش 248 با همان گروه شیدای واقعی، بایست چاوش 6 و 8 را پس از سی سال با جمعی از جوانان که به قول خودشان شاید آن روزها هنوز به دنیا هم نیامده بودند؛ بازسازی کنند! آن هم با تحمل مرارت و سختی که فرموده اند بازسازی این دو اثر برایشان داشته است!(منبع: دفترچه راهنمای بیست و چهارمین جشنوارۀ موسیقی فجر، ص 5، پاراگراف 2، خط 5) البته جمعی از دوستداران استاد و اهالی موسیقی نیز برای همدردی با ایشان اعلام کردند که: "جناب استاد لطفی، واقعۀ سختی که بر شما رفت همۀ ما را متأثر نمود، برای ما نیز خیلی سخت بود ، خیلی، و لطفا ما را نیز در غم خود شریک بدانید". دهلچی نیز امیدوارست دست کم مبلغ قرارداد آن قدر باشد که بتواند تا حدی موجبات تسلای خاطر این استاد داغ دیده و بازماندگان این حادثۀ تأسفبار را فراهم آورد.
استاد همچنین در ادامۀ تحلیل "رابطۀ موسیقی و تحولات اجتماعی" با پراندن ِ کلمۀ بالابان، به شکلی ناگهانی به داستان فراموش نشدنی "نو بانگ کهن" و اختلافات حرفه ای و نیمه حرفه ایِ آقایان خسرو سلطانی و حسین علیزاده، مدولاسیون کردند و در اوج دراماتیک خطابه وحدتیه، پرسش سوزناکی طرح نمودند: "چه معنی دارد یک موزیسین بگوید من در جشنوارۀ فیلم فجر شرکت می کنم و چند دوره جایزه آن را می گیرم ولی در جشنوارۀ موسیقی فجر نه؟" و خلاصه خیلی پاچه تو پاچه شد جوری که دهلچی هم قاطی کرد!(حالا بماند...)
گزارش ها حاکی از آن است که همچنین استاد با یادآوری جا به جای این نکته که هر ناکجا و کجایی که ایشان رفته اند اثر مثبت گذاشته اند و جریان های مثبتی به راه افتاده، افزودند که این بار نیز خیل عظیم موسیقیدانان ِ آویزان که فقط نشسته اند یکی از راه برسد تا دنبالش راه بیفتند، طبق عادت معمول نتوانستند جلوی خود را بگیرند و به یک بارگی به حرکات پیش بینی نشده ای دست زده و موسیقی را با اردنگی به فصل تازه ای هُل دادند (البته اگر بازسازی گروه شیدای سی سال پیش را فصل تازه بنامیم و البته اگر موسیقی ایران را در استاد خلاصه کنیم و البته اگر ...).
برای آگاهی خوانندگان محترم به برخی از جریان های دیگری هم که استاد راه انداخته اند در ذیل اشاره می شود:
- جنبش معنوی - صمیمی شاگردان ِ کیسه کش استاد، در حمایت از استادانی که به نکات بهداشتی توجه نمی کنند اما علاقمند به رابطه معنوی هستند
- جمعیت دفاع از ارزش های بیست سال ترک وطن استاد، به هدف سپاسگزاری از همسویی استاد لطفی با جریان های اجتماعی داخل ایران حتی بیشتر از استادان در کشور مانده
- مجمع دوستداران "استاد در حمام"، به هدف ترویج و تحکیم فرهنگ عرفانی استاد – شاگردی و کمک به شاگردان در رسیدن به قله های دریافت های معنوی
- انجمن "بچه مثبت های مقیم آمریکا و اروپا" که تحت تاثیر حضور مثبت استاد در ایالات متحده و اروپا و همسویی شان با تحولات اجتماعی آنجا شکل گرفته است
- مرکز فرهنگی – هنری – انرژی – اجتماعی ِ "موسیقی و هسته"، در حمایت از همه چیز
- جنبش "تاریخ نگاران کیلویی"، با هدف خلاصه سازی تاریخ در سه کلمۀ "قبلا، خودم، فردا"
- تکان ِ (همه اش که نمیشه بگیم جنبش) هنری – علمی ِ "من آمده ام وای وای"، در راستای تلاش برای مطرح کردن وقت و بی وقت استاد
در بخش پرسش و پاسخ نیز همچنین استاد غرق در عوالم به یادماندنی، با ذکر خاطره ای هوس انگیز از کسب تجربیات روحانی معنوی به همراه استاد دوامی در حمام های آب گرم میناب، که دهلچی را به یاد تجربیات اساتید موسیقی مانهاتان همچون استاد "مادونا"، استاد "بیانسی" و استاد کامل "پاریس هیلتون" انداخت، اشاره کردند که "چون استاد دوامی بیش از 40 کیلو وزن نداشتند شخصا ایشان را بغل کرده و به جهت شستشو در وان حمام گذاشتم ". بیان این نکته حساس ضمن بررسی "مسایل موسیقی و تحولات اجتماعی" از سوی استاد که طی آن خاطر نشان کردند که وزن مناسب حالشان برای در آغوش گرفتن و به حمام بردن، چهل کیلوگرم بیشتر نیست، فضایی مملو از دلهره و ناامیدی را در میان بسیاری از دوستداران استاد به وجود آورد به طوری که پیش از تشکیل جنبش اجتماعی ِ "لاغری و رژیم غذایی دوستداران استاد"، کانون تکان ِ هنری - علمی " من آمده ام وای وای" اعلام کرد که استاد به طور حتم شکسته نفسی فرمودند و ایشان توانایی بلند کردن تا هفتاد و پنج شش کیلو را دارند ؛ خیالتان راحت. (با گواهی تأیید از رضازاده)
به گزارش خبربذار دهلچی، استاد برجسته علی بیانی، عضو بی بدیل گروه تخصصی موسیقی فرهنگستان هنر، پیش از اجرای موسیقی اختتامیۀ همایش مکتب شیراز در فرهنگستان هنر در حالی که قرار بود فقط برنامۀ گروه موسیقی اش را اعلام کند، ناگهان با دیدن جمعیت حالی به حالی شد و همین طور که هیجانزده با تلاش زاید الوصفی پاچه اش را دو دستی جر می داد و برای پاچه گیران پرتاب می کرد گفت: "دستگاه چهارگاه ذاتش بر اساس مثلث است! مخصوصا در «درآمد» ها، در «مخالف» ترکیب این مثلثات اشکالی مثل ذوزنقه می سازد!! اما در«درآمد» ها ترکیب ها دوتایی اند و مستطیل یا مربع مستطیل می سازند!!! ... هنر هرچه متعالی تر باشد ساده تر می شود و شخصیت هم همینطور! و این سادگی در موسیقی باعث خواهد شد که زوایای هندسی تیز تر باشند!!! و این وضوح و شفافیت تاثیری را که موسیقی باید، در مخاطب خواهد گذاشت".
این عضو بی بدیل یا به عبارت بهتر بی دلیل فرهنگستان هنر و مدرس بی دلیل تر ِ گروه موسیقی دانشگاه تهران و خیلی جاهای دیگر، در حالیکه به نظر می رسید همچنان مانند همیشه برای ذکر منبع و مأخذ و یا دست کم چگونگی ربط این همه چیزهای بی ربط به هم، هیچ دلیلی نمی بیند؛ ادامه داد که: "موسیقی ذاتش بر صوت است ولی فراموش نکنیم که وجه نوری هم دارد و وقتی به گوش میرسد باعث می شود که وجه نوری در وجود بروز کند"!!! پس از بیان این گل واژه ها و در حالی که هر لحظه احتمال روییدن چندین چنار در اقصی نقاط سالن قوت بیشتری می گرفت وی به اعلام برنامه پرداخت و گفت که در قسمت آواز، شعری از حافظ و در قسمت تصنیف -البته با عرض پوزش از دو واژۀ آواز و تصنیف- شعری از سعدی خوانده خواهد شد که معلوم نشد گروه موسیقی اشتباه کرد و شعر تصنیف را در آواز و شعر آواز را در تصنیف اجرا کرد یا استاد در اعلان برنامه به اشتباه رفته بود؛ چون در کل خیلی هم فرقی نمی کرد!
در مورد موسیقی هم البته قراره دهلچی نقد موسیقی نکنه، فقط همین قدر بگم که همانطور که استاد فرموده بودند، وجه نوری موسیقی پس از این اجرای مربع مستطیلی ذوزنقه ای، به شدت در وجود بروز کرد! و حقیقتا باید گفت که موسیقی ِ اجرا شده بسیار ساده، واضح، شفاف و زوایای هندسیشم خدایی خیلی تیز بود و به یقین، آن طور که از چهرۀ بیشتر شنوندگان پس از اجرا آشکار بود؛ تأثیر مدّ نظر استاد را بدجوری گذاشته بود.
با اجازه از حضرت خیام:
"یک چند به کودکی به استاد شدیم"
استاد ِ دو صد کودک نوزاد شدیم
عمری ز شکم چرندیاتی گفتیم
وز گولی سامعان خود شاد شدیم
منبع: شاهدان عینی
شاگردی چه اساتیدی چه مزایایی داره؟
حسین علیزاده:
- می تونین مطمئن باشین هرچی بنوازین رُ همه به حساب نوآوری و حسّتون می ذارن
- می تونین بفهمین کی دیگه وقتشه روی پاهای خودتون بایستین: درست همون موقع که استاد بهتون پیشنهاد می کنه که بعد از این همه سال، توی ترکیب جدید گروهش یه ساز ِ پرت بزنین مثل: کاسه، کوزه، جق جقه و ...
- می تونین هرجا تو نوازندگی کم آوردین با جنباندن سر و کله جبرانش کنین
- میتونین از لرزش مو به عنوان «ویبراتو» استفاده کنین
- اگه با چهار پنج تا هم کلاسی تون جمع بشین می تونین مطمئن باشین که «مؤسسه ماهور» سی دی شما رُ حتما منتشر می کنه
- از بسکه 7 ضربی و 5 ضربی میزنین ریتم های سالم از ذهن تون میره
- داد و بیدادتون قوی می شه
- بدون این که موسیقی هندی کار کرده باشین فضاشُ کاملا درک می کنین
- به این توهم می افتین که با یه سه تار می تونین شش تا دهل و دوازده تا تیمپانی و بیست و چهارتا کاسه بشقاب و چهل و هشت تا «تام تام» رُ حریف بشین، خودباوری تون بالا میزنه
محمدرضا درویشی:
- یاد می گیرین چطور از مسافرت های توریستی یک اعتبار علمی برای خودتون دست و پا کنین
- یاد می گیرین هر جا هر رانتی بود رُ تمام و کمال استفاده کنین اما همیشه هم با دولت قهر باشین
- فرصت انتشار تالیفات و مقالاتتون رُ پیدا می کنین، البته به نام استاد
- یاد می گیرین که برای مطرح شدن به هر چیزی از «شاه میرزا» گرفته تا «لی گِتی» البته در عین چشم داشتن به «عبدالقادر» و «شایگان» چنگ بزنین
- یه صفت خوب استاد بهتون منتقل میشه: با خوندن هر کتاب تازه ذوق زده می شین و همه جا حرفشُ می زنین (و البته طبیعتا به اسم خودتون)
- راجع به چیزایی که اصلا چیزی نمی دونین خوب حرف می زنین
- در کولاژ آثار و عقاید دیگران استاد می شین (اینقدر کیف داره!)
شریف لطفی:
- در امتحان ورودی دانشگاه هنر قبول می شین
- اگر به شاگردی تون ادامه داده باشین در امتحان ورودی فوق لیسانس موسیقی دانشگاه هنر نیز قبول می شین (این از این تبلیغات ِ سر ِ کاری نیست، واقعیت داره به خدا، فقط یه بار امتحان کنین)
- می فهمین که موسیقی دو جوره علمی و غیر علمی مثل خربزه که اونم دو جوره: گرمساری و مشهدی
- می فهمین که خربزه مشهدی جهانیه ولی خربزه گرمسار، گرمساریه، درست مثل موسیقی جهان که اروپاییه و موسیقی ما که ایرانیه
- یاد می گیرین هر جا اصطلاحی هست که میشه معادل فارسی شُ گفت از عبارت لاتینش که علمی تره استفاده کنین
- کلا خیلی علمی می شین
- یاد می گیرین چطور قیافه تونُ شبیه یکی از آهنگسازهای غربی مثل مالر، شوبرت، و ... بکنین، (در هم ذات پنداری تون با چیزهای علمی و جهانی ِ دنیا موثره)
- اگر رشته تون موسیقی ایرانی باشه، تخصص هایی رُ یاد می گیرین که به دردتون نمی خوره
- مسخره کردن ِ موسیقی های کشورتونُ با تسلط بالا یاد می گیرین
- ریاست کردن ِ مادام العمرُ یاد می گیرین
- عشق سلفژ می شین
- عشق دشیفر می شین (باز بگین توی موسیقی غربی، عشق و عرفان و حال وجود نداره)
- با اروپا، قبله سوم موسیقیدانان جهان آشنا می شین و روزی سه بار رو به «ویَن» تکبیرة الالحان می بندین
محمدرضا لطفی:
- لازم نیست مرتب حمام برین و به سر و وضع تون برسین
- می تونین هر گونه تسبیح و آویز "جواد"ی رُ به سر و گردن تون آویزون کنین و از این طریق مهارت نوازندگی تونُ به دیگران نشون بدین
- لازم نیست برای لباس پول زیادی خرج کنین، کافیه 5، 6 متر چلوار سفید به دست بیارین و به صورت گله گشاد جوری که باد به راحتی بین تمام اعضا و جوارح زیر لباس تون در جریان باشه بدوزین و دیگه یه سره بپوشینش
- می تونین 5 شب کنسرت بدین و سر جمع کلا 100 تا مضراب هم توشون نزنین، عوضش "حال" داشته باشه
- از نظر تولیدات پشمی به خودکفایی و استقلال می رسین، فقط کافیه کمی صبر داشته باشین
- دیگه نگران جوراب و سوراخش نیستین چون در زندگی سراسر "حال" و معنویت شما این وسیله ی مدرنیته جایی نداره
- میتونین فال حافظ بگیرین اما از مفتون خراسانی شعر بخونین
شاهین فرهت:
- تعلیمات دینی تون قوی میشه، بالای 90 درصد می زنین
- می تونین در پاسخ به هر سوالی، از فرم سونات صحبت کنین
- مناسبت های دینی – تاریخی ِ تقویم رُ حفظ می شین چون باید براش سمفونی بسازین
- ردیف بودجه سمفونی کشور رُ به نامتون میزنن
- سوراخ دعا رُ چشم بسته پیدا می کنین
داریوش طلایی:
- ببخشید هیچ مزیتی نداره فقط خرج دوا درمون اعصاب روی دستتون می مونه
شهرام ناظری:
- دوئل تون قوی میشه
- با ردیف آوازی به روایت اژدها آشنا می شین
- مجبور میشین از سه تار «حافظ ناظری» لذت ببرین
- یاد می گیرین که هر خواننده ای که ایستاده آواز می خونه حتما حماسی می خونه، مثل داریوش، ستار، خانم هایده، حماسی تر می خواین شهرام کاشانی و البته استاد خودتون
- فرانسوی ها قدرتونُ می دونن
- همیشه خودتونُ در رقابت با شاگردهای شجریان حس می کنین، برای کار کردن انگیزه می ده
مجید کیانی:
- میتونین حتی در خواب عمیق هم ردیف میرزاعبدالله رُ به درستی روایت کنین
- می تونین هی از ضرب بندازین و بگین که دارین از ادوار ایقاعی استفاده می کنین
- با جامعه موسیقی از پشت آشنا می شین چون هر جا برین همه پشت شونُ بهتون می کنن
- دیگه لازم نیست به هیچ کنسرتی غیر از کنسرت استادتون برین، چون هیچ کس ِ دیگه تو دنیا حرفی برای گفتن نداره
- می تونین مطمئن باشین که تنها آدم خوب دنیایین
- در هر شورایی که وجود داره حداقل یه آشنای گردن کلفت دارین
- میتونین از مصاحبت اسکیزوفرن های موسیقایی برخوردار بشین، دنیای جذابی دارن
- لازم نیست هیچ تلاش و کاری بکنین چون همه ی کارها قبلا توسط اساتید قدیم انجام شده
- پولی صرف خرید نوار و کاست و سی دی نمی کنین، کار به درد بخوری که بیرون نمیاد، تازه گوشتون هم خراب نمی شه
داریوش پیرنیاکان:
- یاد می گیرین که چطور با داشتن یه اسم و یه تاریخ، یه سناریوی مفصل بنویسین، خیال پردازیتون عالی می شه
- خاطره گویی و قصه گویی تون خوب می شه، (خونه دار بچه داراش توجه کنن)
- در هر شورایی که وجود داره حداقل یه پارتی دارین که کارهای شما رُ به نفع خودش انجام میده
- می تونین روش های رأی آوردن به هر قیمتی رُ در کمتر از 1 سال فرابگیرین
- می تونین از صبح تا شب راجع به جعلی بودن ِ همه ردیف ها به غیر از میرزا حسینقلی صحبت کنین (فکرشُ بکنین چقدر موضوع برای گفتن دارین)
- دیگه دلتون برای استادتون تنگ نمیشه چون می تونین استادتونُ هر دوشنبه از کانال 4 ببینین، خیالتون هم راحت باشه که استاد ول کن تلویزیون نیستن
- یاد می گیرین که چطور در چیزایی که به شما ربط نداره دخالت کنین
- انتشار مجدد کتاب دیگران به نام خودتونُ یاد میگیرین
- ردیف دوره عالی علی اکبر شهنازی رُ اونقدر می زنین تا چیزی به اسم ذوق، مزاحم خلاقیت تون در موسیقی نشه
- حساب یقرون دوزارتون خوب می شه
- بدون این که لازم باشه مراعات کسی رُ بکنین، توقعتون از همه میره بالا
درویش رضا منظمی:
- قدر خودتونُ می دونین
- خانواده دوست می شین و همه چیز ِ دیگرانُ از قبیل دانشگاه، علم، هنر و ... فدای خانواده تون می کنین
- می فهمین این که می گن هر کسی را بهر کاری آفریده اند، چندان هم حرف درستی نیست، امکان داره اصلا کسی برای کاری آفریده نشده باشه
- می تونین «چهار فصل ِ لری» رُ روی ویولن سِل بزنینِ
محمدرضا شجریان:
- با فراگیری تکنیک صداسازی، می تونین مطمئن باشین صداتون کپی ِ (احتمالا پانصدم) صدای استاد میشه
- مرغ سحرتون خوب می شه
- یاد میگیرین چطوری خاک پای مردم ایران زمین باشین اما در عین حال خودتونُ مرکز عالم بدونین
- در کنار آواز خوانی می تونین واحد عملی پوست شناسی استاد رُ بگذرونین که در طی اون ساختن تمام سازهای دنیا رُ یاد می گیرین
- یاد می گیرین چطور از نوازنده هایی که ضعیف هستن در گروه استفاده کنین
- محبت عمه و خاله تون نسبت به شما بیشتر میشه چون میگن: «کپی ِ شجریان» می خونه
- از بودن در یک تعلیق همیشگی لذت می برین: نمیدونین که بالاخره اصلا وجود دارین یا نه. عرفان تون قوی میشه، می گین نه؟ از کپی کارای قدیمی بپرسین!
مجید درخشانی:
- یاد می گیرین که آدم نباید فکر کنه تار زدن مثل نوشتن، راست دست و چپ دست داره
- می فهمین که در زندگی شانس چقدر مهمه، و لازم نیست خیلی هم کاری رُ بلد باشین
- همینطور یاد می گیرین که خیلی وقتا سوء تفاهمی که برای دیگران پیش میاد، شانس شماست
- آن قدر فروتن می شین که حتی می تونین از سه تار زدن مژگان شجریان هم لذت ببرین
داریوش صفوت:
توجه: بسته به دوره ای که به کلاس می رین شرایط فرق می کنه به همین دلیل این جا مزایا دو دسته است:
1) عمومی که هر وقت برین وجود داره 2) اختصاصی که به زمان کلاس رفتن و معرف تون ربط داره (گفته باشم)
عمومی
- حفظ پرستیژ در هر شرایطی رُ یاد می گیرین
- اداره کردن امور از پشت پرده رُ استاد می شین
- به منابعی که وجود نداره دسترسی پیدا می کنین
- هر جای دنیا برین همه کارهاتون پیشاپیش ردیف شده، (به خدا نمی دونم چطوری ولی راسته)
- هر ماه یه دفترچه «اسم رمز» بهتون میدن که خودشون می گن به چه درد می خوره
- در کشف نوابغ آخر الزمان (مثل حاتم عسگری) استاد می شین
- می تونین احساس تنفر از نورعلی برومند را تجربه کنین
- دلیلش خیلی روشن نیست اما با یه مکان هایی تو دنیا آشنا می شین که توی نقشه نیستن
- می تونین برای همه چیز یه ربط دل بخواه با موسیقی قائل بشین
- ویزای فرانسه رُ سه سوت گرفتین
- دانشگاه سوربن یه سوت بهتون پذیرش میده
- یه چیزایی هم یاد می گیرین که کسی ازش سر در نمیاره، ما هم در نیاوردیم
- یاد می گیرین از آدم ها در راستای منافع تون به بهترین شکل استفاده کنین
- تو شوراهایی که هست ظاهرا هیچ آشنایی ندارین اما کارتون راه می افته
- دیگه چی می خواین بازم بگم؟؟
اختصاصی
- نگاه کنید به مزایای کلاس داریوش طلایی
- نگاه کنید به مزایای کلاس مجید کیانی
- نگاه کنید به مزایای کلاس حاتم عسگری
حاتم عسگری:
- به خوندن خودتون امیدوار می شین
- با توجه به روحیات استاد، می تونین مطمئن باشین که دوره آموزش تون سراسر هیجان و ماجراجوییه
- دست به نام گذاری تون عالی میشه، و یاد میگیرین که هر بار که کرشمه می خونین یه اسم جدید روش بذارین
- روش های «احضار روح در ایکی ثانیه» رُ یاد می گیرین
- با انواع روح از قبیل آزاد، سرگردان، ولگرد، علاف، خیاط، پشیمان، خشمگین، و ... آشنا می شین
- برای شب جمعه هاتون یه کار ِ نون و آب داره گیر میارین (این یکی اشتغال زایی هم داره، دارین مطلبُ؟؟)
- می تونین از خاطراتی که استاد از دوره های شاگردی خود تعریف می کنن به عنوان فیلم ترسناک لذت ببرین
- می فهمین که هیچ کس جز شما و طبیعتا استادتون توی دنیا موسیقی بلد نیست (خیلی از کلاس ها این مزیتُ دارن، اما این جا یه جور ِ دیگه اس!)
- موضوع مقاله های فرانسوی ها می شین
صدیف ِ (رامبُد):
- ردیف محمود کریمی به روایت عربده رُ یاد می گیرین
- از همون روز ِ اول می شین: «گل» ِ استاد، کلُرُفیل تون زیاد و فوتوسنتز تون قوی میشه
- از آن جا که بر طبق عادت شغلی، همیشه باید یک آجودان استاد رُ همراهی کنه، این شانس براتون هست که اون آجودان شما باشین
- یاد می گیرین از مرکب خوانی به عنوان حربه ای برای پنهان کردن نابلدیتون، استفاده کنین
- از اونجا که به تکنیک بالای پاتیناژ روی پرده ها وارد می شین، می فهمین که چیزایی مثل کوک و فالش و خارج و اینا، یه سری دروغ تاریخی بوده
- اینقدر یه جور ِ دیگه می خونین که کلا نوازنده هایی که موسیقی رُ می شناسن بی خیال تون می شن
- به خودتون اجازه میدین همیشه یک شعر رُ با همان غلط های تکراری بخونین
- استفاده از حرکات دست کفتر بازها در حین خوانندگی رُ یاد می گیرین
- یه لذت استثناییُ توی زندگی تجربه می کنین: با این که خوندن تون هیچ نکته مثبتی نداره، اما کسی روش نمی شه بهتون بگه
- با همه اهل موسیقی آشنا میشین چون استاد بی دریغ راجع به محاسن ِ (!!!) دیگران فرمایش می کنن
- تاثیر صفای قلب بر کار هنری را به چشم می بینین، امکان نداره استاد بد ِ کسی رُ بگن و به قلب ِ با صفایشان اشاره نکنن
- یاد می گیرین که آدم می تونه هیچ کلاسی نره اما بگه حتی نزد دراویش بلوچستان هم آواز کار کرده، این قابلیت یه چیزایی میخواد که حتما در استاد به وضوح می بینین
- در بداهه خوانی های استاد، با تنها کلکسیون تصانیف ِ به وزن ِ «یک / چهارم» ِ دنیا آشنا میشین
مجید کیانی نوازنده سنتور ... در گفتگو با خبرنگار مهر گفت : در طول سال ها تحقیق و پژوهشی که بر موسیقی ایران داشتم به درستی متوجه شدم که موسیقی ردیف دستگاهی ایران از طبیعت بهره های بسیار برده است ... وی افزود: البته در بخش اول یعنی عالم بالا از تحقیق هایی که "مهرداد کیانی" راجع به صدای ستاره انجام داده بود استفاده کردم چراکه دانشمندان به تازگی صدای ستاره ها را کشف و آنها را تبدیل به صوت کرده اند مهرداد هم بر اساس این کشفیات تاثیر صدای ستاره ها بر موسیقی ایرانی را نوشته که در این کنسرت پژوهشی ارائه می شود.<لینک خبر>
الا ای آن که داری شوق ِ الحان یکی سنتور مردی آنچنانی سماعی را به دل انسی فزون داشت نمد بر نوک مضرابش نمی‌بست سخن می‌راند پیش از هر نوایی چنین بگذشت خود سی سال و اندی به عادت رفت سوی هر مقالی دو پورِ او کنارش یار بودند به کنسرت‌هاش آنها نیز بودند چو هَندی‌کم فزون شد فیلم و تصویر سپس ضبط صدا هم کارشان شد خلاصه هر فنی را ره گرفتند چو خود پنداشتند کان شاهکاران سخن راندند در برنامه‌هایی یکی از صوت یک استاره می‌گفت بیا دارم صدای کهکشانی دگر گوشَت بده این وِزوِز تیز و یا بشنو که این تاپ تاپ و تق تق به حیرت بودم آن دم کاین سخن گفت نمی‌داند که این علم دقیقه دگر پور برومند کیانی "که اشکال سیه چاله چنین است نیاکان رازهای آسمانی تو که شکل سیه چاله ندانی نگه کن عکس ضرب و عبرتی گیر سخن راند از صدای ضرب و ضربی چو خوب از شکل ضرب و چاله ها گفت کنار ساز بابا ضربکی زد سخن از ساز او دیگر نگویم که نقد موسِقی کشکی نشاید ولی از حرف مفتش سر دهم گفت برادر جان کمی آخر بیاندیش برادرها اساساً یک شباهت مگر نشنیده‌ای در برزن و کو اگر منطق چنین باشد برادر به عنوان مثل گو این که چون است و یا شکل سه تار خوش صدا را چو دیگ آش را هم می زده‌اند صدای قُل قُل آش از دل دیگ که بَه بَه قُل قُل و کشک و ملاقه ببندیمش به دستان و وترها و یا بین شکلک و قوس کمانچه بفهمی که عجب اصل و تباری کمانچه را نسب ...ون است و پاچه یکی ...ون و یکی پا و سه انگشت نوک دسته از آن رو هست باریک ولیکن قوس این تنبان پر کک چنین برجسته و گرد و سبک بال شکی نَبوَد که پوران ِ کیانی به دل گویند با تحقیر بنده سیه چاله به بالا و برین است ستاره را منازل آسمان است تو گویی هر چه در جوّ برین است بابا در جَو هم "یوری گاگارین" عمو جان آن که گفتندش حکیمان نه این خورشید و ابر و نجم و تیر است که این ها خود چو این خاک زمینند مراد بایزید و بوالحسن‌ها مثالی از جهانی غیر ما بود حقیقت نیست در بالا و پائین حقیقت یک متاع بی مکان است میان سینه چون اندیشه پی شد حقیقت در نهادت می‌کند روی هر آنکس را که جان تسلیم حق بود خرد آمد تمایز آدمی را نباشد ساز محتاج آن که باری وگر اینسان فقیر و ناتوان است غرض ما را نه شعر و شاعری بود ولی دیدم سخن‌های گزافه به نظمی آزمودم طبع و گفتم ولیکن سعی کردم تا بدانی از این پس خود سخن دانسته می‌گو بدان ما پاچه می‌گیریم و هستیم | بخوان این نامه را از بن به پایان مجیدش نام بُد شهرت کیانی نه انس کز انس احوال جنون داشت یکی آرپژ ز مضرابش نمی‌جست که: «این کش می‌زنم باشد کجایی» دگر عادت شدش آنسان روندی یکی پاسخ بگفت بر هر سئوالی وِرا یاری‌گر و همکار بودند فقط عکاسی اول می‌نمودند بیامد جزوِ کار و این دو درگیر وزان سو طرح پوستر هم چنان شد به هر راهی به میل خویش رفتند نه کافی باشد از این حقگزاران سخن از هر کجا و ناکجایی که: "این باشد صدای تار را جفت که فرقش با صدای نی ندانی شبیهش هست در سنتور ما نیز شبیه صوت ضرب ماست مطلق" چگونه می‌کند پشم و صدف جفت چو ربط ...وز باشد با شقیقه سخن گفت از جهان کهکشانی: همان شکل است که در ضرب آفرین است بیان کردند در کنه معانی سخن در موسِقی خود از چه رانی مده بی علم بر آن عالِمان گیر" ز تأثیر پژوهش‌های غربی از آن پس شد کنار ضرب خود جفت همین گویم که خیلی آبکی زد به نقد موسِقی راهی نپویم نظرگاه و مبانی جمله باید تو خواهی حرف ما را هم بگو مفت مکن کاری که خندندت به آن ریش چه چیزی را کند اثباتِ امت که هر گردی که دیدی نیست گردو توان گفت صد مثالِ بی‌حیاتر که شکل تار هم از قاچ ...ون است گرفتند از ملاقه در بخارا شنیدند از ملاقه ناله‌ای چند شنیدند و بهم گفتند تبریک ربوده جملگیمان را علاقه نوازیمش سفرها و حضرها که گر وارونه‌اش بینی چنانچه توانی بر ننه مرده درآری سر و ته گیر ببین راز کمانچه که گویی کک در او افتاده از پشت که ره بر روی پنجه می رود نیک ز جنّی‌فر لُ‌پِز باشد مکن شک نه ایرانی بُوَد اصلش، صد سال و یا صدها دگر چونان چنانی که: "تمثیلت غلط بود و زننده ملاقه توی دیگ و در زمین است ولی خشتک به شورتک هم قِران است" بُوَد بهتر ز آنچه رو زمین است نهادست پشگلش را در مدارین علی رسم "آسمان" در درس پیران و یا کیوان و یا بدر منیر است به حس دریافت می‌گردند و اینند ز گفت "آسمان" درآن زمَن‌ها ز دنیایی ورای ماورا بود نه در کیوان نه در تنبان نه در چین که جای واقعیَش عمق جان است مسیر کشف با اندیشه طی شد نه از تو بلکه بر تو می‌کند سوی مدادش فکرت و جانش ورق بود خرد بنمود شادی هر غمی را ز آن جایت دلیلی را درآری همان بهتر بشویی زین نوا دست که ما را کی تمایل این‌وری بود ز حد بگذشت و طبعم شد کلافه خودم دانم که دُرّی را نسفتم که کلاً خر نباشندَت جهانی وگرنه اینت میدان است و این گو کمر بر آگهی مردانه بستیم |
